Dat gaat naar Den Bosch toe...
Op 8 september was het dan weer zover.
We konden weer met de bus mee met Elly en Joke.
De luchtbogen van het schip van de Sint-Janskathedraal worden bezet door een merkwaardig volkje van muzikanten, monsters en gedrochten. Ze zitten schrijlings op de bovenkant van de bogen, steeds zes per boog. Deze reeks vreemde figuren is uniek. Bertus Aafjes heeft het ooit beschreven als het wonderlijkste dak ter wereld.
Binnen is er dan het prachtig aangekleede Beeld van de Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch, die een hele kledingkast heeft, altijd als je komt draagt ze weer iets anders. In de grote kapel die aan haar is gewijd branden veel lichtjes.
Behalve de prachtige gebrandschilderde ramen is er dan nog de koepel met het oog van God. Om het te zien moet je wel helemaal achterover hangen. Bertus Aafje vertelt in zijn verhaal dat hij daar aan de bovenkant doorheen heeft gekeken, maar de huidge gidsen zeggen dat dat niet kan en hij het heeft verzonnen. Maar het is wel een prachtig verhaal.
Eenmaal buiten konden we heerlijk in het zonnetje een wandelingetje maken door de stad, totdat het weer tijd was in de bus te stappen om naar Nistelrode te gaan waar een geweldige warme lunch voor ons klaar stond.
Met de bus maakten we nog een prachtige toer door het Brabantse landschap waarbij de chauffeur ieder leuk weggetje inging dat hij zag, als de bus er in paste, wat overigens niet altijd lukte.
Maar aan alles komt een eind en om half 6 waren we weer in Amersfoort en namen we afscheid van Elly, Joke en de chauffeur en wensten we iedereen een goede thuiskomt.
Margreeth Sjamaar